از روز اول تصمیم گرفتیم سیسمونی نخریم. ما هیچی به اسم اتاق کودک آماده نکردیم. تخت برای بچه‌هامون نخریدیم چون حالاحالاها قراره بچه‌ها کنار خودمون بخوابن. اتاق پر از عروسک براشون آماده نکردیم. لباسای رنگارنگ برای سه ماهگی و شش ماهگی و یک سالگی و ... براشون نخریدیم. چون فعلا نه سه ماهشون شده ، نه شش ماه و نه یک سال. و فقط داریم مایحتاج اولیه بچه‌ها توی چند ماه اول رو فراهم میکنیم. قرار گذاشتیم هر چیزی رو فقط به اندازه نیاز و مناسب همون دوره بچه‌هامون و به مرور تهیه کنیم.
بنظرم این مدلی خیلی اسلامی‌تر و انسانی تر باشه تا اینکه از همین الان یه اتاق پر اسباب بازی و لباس و خرت و پرت آماده کنیم برای بچه‌هایی که هنوز نیومدن و ما نمیدونیم نیازشون چیه...
و خب این مدلی خودمونم به خرجای یه دفعه‌‌‌ای و سنگین نمیفتیم.
راستش مهمتر از همه اینه که احساس میکنم از همین الان داریم به دخترا یاد میدیم که به اندازه نیاز فعلیشون از چیزایی که تو دنیای اطرافشونه استفاده کنن.
بقول همسرم و تکیه کلام همیشگیش: حالا تا بعد خدا کریمه...